Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Είναι η ζωή μικρές στιγμές..

Ξημερώνει Παρασκευή. Ένα από τα αγαπημένα μου συναισθήματα. Γιατί ξέρεις πως έρχονται 3 μέρες ειδικά φτιαγμένες για σένα! Η αλήθεια είναι πως έχω κουραστεί και μάλιστα πολύ. Θέλω επειγόντως διακοπές που λέει και το τραγούδι. Σε 2 βδομάδες θα είμαι πίσω στη πατρίδα. Η μπάρα που λέγαμε να 'στε σίγουροι πως θα γεμίσει! Δεν θα κάτσω για πολύ, μια βδομάδα μόνο αλλά αρκετή για να μου δώσει τη δύναμη που χρειάζομαι γιατί έρχονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες μετά την επιστροφή. Μου έχει λείψει πολύ η πατρίδα. Σκέφτομαι πως θα βρεθώ εκεί στα αγαπημένα μου μέρη και μου 'ρχεται να κλαίω απ' τη χαρά μου. Υπάρχουν κάποιες εικόνες που αγαπώ όμως περισσότερο και που εύχομαι να προλάβω να τις ξαναζήσω όλες όταν πάω:
- Η ηρεμία της βεράντας του σπιτιού μου με τα αναμμένα κεράκια στον περίγυρο, τα ξύλινα έπιπλα και τον ήχο των τζιτζίκων μετά τα μεσάνυχτα.
-Το κυριακάτικο τραπέζι στο σπίτι της γιαγιάς(η καλύτερη μαγείρισσα στον κόσμο.)

-Οι 3 ημερών διακοπές μαζί με τις 3 κολλητές μου δίπλα από τη θάλασσα(ένα σας λέω οι κοιλιακοί θα υπερδουλέψουν)
-Το κολύμπι στη θάλασσα, η ξάπλα στη παραλία με φραπέ και περιοδικό.
-Το να είμαι ο εαυτός μου όταν βρίσκομαι με την παρέα μου απ΄το πανεπιστήμιο. Ελπίζω η δουλειά να μην μας έβαλε μυαλό ;)
-Οι εξυπνάδες του πατέρα μου, η αγάπη της μητέρας μου, ΟΙ ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΟΥ
-Το ξημεροβράδιασμα στα σπίτια των κολλητών μου
-Το καλοκαιρινό clubing στα καλύτερα clubs της πρωτεύουσας με την cluboπαρέα και οι τρελές ιστορίες από καμάκια.
-Και τέλος, αυτό που μου δίνει τη μεγαλύτερη δύναμη από όλα , το να περπατώ στο δρόμο και να βλέπω συνέχεια φίλους, γνωστούς που να χαρίζουν ένα τεράστιο χαμόγελο μόλις με βλέπουν.

Σας φιλώ γλυκά, σας εύχομαι ένα υπέροχο σαββατοκύριακο γεμάτο με εικόνες που αγαπάτε!!

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Χαμογελάστε παρακαλώ :)

Αποφάσισα να δω τη ζωή μου με διαφορετικό μάτι! Αυτός θα είναι ο καινούριος μου στόχος:-) Το ξέρω, ακούγεται λίγο μπανάλ, αλλά τελευταία η κατάσταση έχει χειροτερέψει. Εξαιρoυμένου του τελευταίου χρόνου της ζωής μου, εάν ρωτούσατε τους ΦΙΛΟΥΣ μου πως θα με χαρακτήριζαν είμαι σχεδόν 100% σίγουρη πως θα σας έλεγαν: "Άνοιξε στο λεξικό στη λέξη αισιοδοξία, ζωντάνια, χαρά και τρέλα και θα δεις πως είναι συνώνυμα!!" Κι αυτό επειδή το έχω ακούσει πολλές φορές μη νομίζετε πως σας λέω μπούρδες!!Πραγματικά χαίρομαι που βρίσκομαι σε άλλη χώρα από αυτούς και δεν μπορούν να με δούνε τώρα.Τους λέω πως έχω καταντήσει και το μόνο που ακούω για παρηγοριά είναι: "Μα ΕΣΥ;;Από-και-κλείεται!!" Έλα όμως που όλοι μπορούν τελικά να βρεθούν στην κατάσταση μου..ακόμη και ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος. Τώρα σας τα λέω αυτά και θα νομίζετε πως κάτι τραγικό θα μου έχει συμβεί!Καμία σχέση. Πέρασα πολλές δύσκολες στιγμές στη ζωή μου και αυτές οι στιγμές ήταν που με έμαθαν πως πρέπει να βλέπουμε τη ζωή θετικά! Όλα συμβαίνουν για κάποιο καλό σκοπό, ακόμη και αν εμείς δεν το βλέπουμε τη συγκεκριμένη στιγμή..σας έχω μιλήσει ξανά γι' αυτό! Το πρόβλημα μου εμένα τώρα όμως είναι απλά ότι δεν ξέρω που είναι το πρόβλημα. Κι όταν δεν ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα πως μπορείς να το λύσεις; Ένας άνθρωπος για να απολαμβάνει τη ζωή του πάει να πει ότι κρύβει μέσα του μια μυστική δύναμη. Αυτή τη δύναμη ούτε και το πιο δυνατό δυναμόμετρο δεν μπορεί να την μετρήσει. Αυτή η δύναμη μπορεί να είναι είτε η δουλειά του, είτε η οικογένεια του, είτε το άλλο του μισό (μ' αρέσει αυτός ο όρος επειδή κανείς μας δεν πρέπει να είναι μόνος), είτε οι φίλοι του..Εάν χάσεις ένα από αυτά τα βαρίδια της δύναμης σου, πάει να πει ότι αυτή μειώνεται..Εάν χάσεις πολλά βαράκια όμως μπορείς να οδηγηθείς σε τρομερή αδυναμία και να καταλήξεις να ηττάσαι από άλλες δυνάμεις. Έτσι έχω καταντήσει λοιπόν..Φέτος νιώθω ότι έχω χάσει τα βαρίδια μου..Δεν τα έχω παντοτινά χάσει απλά κατέβηκαν για λίγο απ' την μπάρα. Και εγώ κάθισα με σταυρωμένα χέρια να βλέπω τις άλλες δυνάμεις να με λυγίζουν. Το χειρότερο απ' όλα όμως είναι πως άφησα τα ελάχιστα βαρίδια που έχουν απομείνει απάνω στη μπάρα να παλεύουν μόνα τους..Και κάποιες φορές τους έριχνα και το φταίξιμο που δεν κατάφερναν να νικήσουν τις άλλες δυνάμεις. Μέχρι να αποφασίσουν να κατέβουν αυτά από μόνα τους απ' τη μπάρα και τότε να δω εγώ ποιος θα με σώσει..
Γι' αυτό σας λέω.. Από τώρα κιόλας αρχίζω να προσθέτω βαρίδια στη μπάρα μου. Θα ψάξω να βρω πράγματα που να με κάνουν όπως ήμουν παλιά. Δεν χρειάζονται μεγάλα πράγματα. Ούτως ή αλλιώς τα μεγάλα μου βαρίδια σύντομα θα επιστρέψουν στη μπάρα τους. Χρειάζομαι απλά μικρά μικρά βαρίδια που θα βοηθήσουν το έργο αυτών που έχουν απομείνει. Και με τι πράγματα αρχίζω; Με απλά καθημερινά..όπως το αφρόλουτρο με άρωμα από ροδάκινο που έκανα πριν από λίγο, το αναμμένο κεράκι δίπλα μου επίσης με άρωμα ροδάκινου, ο ουρανός με τ' άστρα που φαίνεται απ΄το παράθυρο μου, τα μικρά διακοσμητικά λαμπάκια που κρέμονται στο τοίχο μου και μου φαίνονταν ασήμαντα τόσο καιρό για να τα ανάβω και το τηλεφώνημα που περιμένω σε λίγα λεπτά..Και ξέρω πως είμαι σίγουρα στο σωστό δρόμο, γιατί ήδη νιώθω τα χείλη μου να σχηματίζουν ένα σχήμα βαρκούλας.. ;)

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Κι αν μεγάλωσα..

Απόψε είχα γίνει ξανά παιδί!!Πήγα σε τόπους όπου συχνάζουν πιτσιρίκια της ηλικίας "μέχρι της 12 να είσαι σπίτι". Μακάρι να ήμουνα ακόμα σε εκείνη την ηλικία! Έπρεπε να βλέπατε πόση ζωντάνια κρύβουν μέσα τους και πόση χαρά μπορεί να πάρουν από κάτι τόσο ασήμαντο όπως το να μαντέψουν σωστά ένα χρώμα. Τελικά έπρεπε να το διασκεδάσω λίγο περισσότερο απόψε..διότι είμαι σίγουρη πως μέχρι την επόμενη φορά που θα βρεθώ σε ένα τέτοιο μέρος θα μου είναι ακόμη πιο δύσκολο να αφήσω τον εαυτό μου να γίνει παιδί, να νιώσει ότι δεν υπάρχουν πρέπει, ότι δεν πρέπει να δείχνει σοβαρός για να τον λάβουν υπόψη οι άλλοι. Είμαστε όσο νιώθουμε ή όσο μας επιτρέπουν να νιώθουμε; Το χειρότερο απ' όλα όμως ξέρετε πιο νομίζω ότι είναι; Ότι δεν ευχαριστιόμαστε με τίποτα! Ότι όταν τα έχουμε πλέον όλα ή θα θέλουμε κι άλλα ή θα φοβόμαστε μη τα χάσουμε. Και το μυαλό όταν φοβάται φτιάχνει πολύ τρελές ιστορίες. Ιστορίες που πολύ δύσκολα θα συμβούν, αλλά εμείς είμαστε σίγουροι πως συμβαίνουν. Γιατί να μην είμαστε κ εμείς τόσο χαρούμενοι που έχουμε τόσους λόγους για να είμαστε ευτυχισμένοι; Γιατί να προσπαθούμε πάντα να βρούμε τρόπους να πείσουμε τον εαυτό μας πως δεν του αξίζει να είναι ευτυχισμένος; Διότι κάποιες φορές αυτό νιώθω. Πως κάποιος άλλος σαφώς καλύτερος από μένα θα βρεθεί να μου πάρει όλες μου τις χαρές. Και τότε όμως θα είμαι δυστυχισμένη που πέρασα όλες εκείνες τις τέλειες στιγμές προσπαθώντας να βρω τρόπους να μην μου τις κλέψουν. Είναι σαν ένα καλό φόρεμα που δεν το φοράς για να μην το χαλάσεις και στο τέλος δεν το φοράς ποτέ. Η μεγαλύτερη δύναμη είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου και να βλέπεις τη ζωή με θετικό μάτι ελπίζοντας για το καλύτερο.  Όπως ακριβώς κάνουν και τα πιτσιρίκια χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Τουλάχιστον η βραδιά μου έκλεισε με μια τεράστια κούπα παγωτό χωρίς να σκέφτομαι για τα κιλά που θα πάρω..Είναι κι αυτό μια αρχή! :)

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Σχέσεις..

Τώρα έχουνε μείνει κάτι ώρες. Θα 'ρθεις και θα είναι όλα όπως πριν. Καβγαδίσαμε λίγο σήμερα..Τελικά τι είναι μια σχέση; Εγώ θα έλεγα συμβιβασμός. Έχω περάσει πολλά, πάρα πολλά μπορώ να πω, αλλά πάντα ξέρω πως υπάρχουν και χειρότερα. Κι ο καθένας μας κουβαλά τον σταυρό που μπορεί να αντέξει. Δεν μετανιώνω για ότι έχω ζήσει στη ζωή μου. Κάθε τι που έκανα, κάθε σχέση που είχα μου έμαθε πολλά. Και ειδικά εκείνη που με έκανε να αγαπήσω και να πονέσω περισσότερο. Σήμερα μου ευχήθηκε να με αγαπάς και να με κάνεις χαρούμενη επειδή αυτός στο τέλος δεν μπόρεσε. Πάνε 3 χρόνια τώρα πρώτη φορά μου είπε τέτοιο πράγμα. Μεγαλώνουμε οι άνθρωποι..
Και τελικά τι είναι σχέση; Τι κάνει μια σχέση να κρατάει;Να δέχεσαι τον άλλο όπως ακριβώς είναι ή να αλλάζετε κι οι δυο από λίγο για είστε ευτυχισμένοι και οι δυο; Ξέρεις τι άλλο τον ρώτησα; Ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει; Και ξέρεις γιατί; Όχι για να σκαλίσω τα παλιά και να βρω ένα πάτημα για να γυρίσω πίσω, αλλά για να μην κάνω το ίδιο λάθος μαζί σου..Επειδή θέλω να γίνομαι ολοένα και καλύτερος άνθρωπος. Τελικά σε αυτά τα πράγματα πρέπει να συμβιβαζόμαστε σε μια σχέση. Σε αυτά που μπορούν να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Σε αυτά που μπορούν να δημιουργήσουν το χαμόγελο στο πρόσωπο του ανθρώπου που είναι δίπλα μας κάνοντας μας ταυτόχρονα περήφανους. Οποιοδήποτε είδος σχέσεις είναι αυτό. Και να μην ξεχνάμε πως εμείς οι άνθρωποι αλλάζουμε..αλλάζουμε από τη μέρα στη νύχτα, από τη μια χώρα στην άλλη, από τη μια κατάσταση στην άλλη..Γι' αυτό οι συμβιβασμοί θα υπάρχουν συνέχεια. Αλλά πάνω απ' όλα Υπομονή και διάλογος! Γιατί τελικά όταν θέλεις κάτι πολύ..όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις :-) Καλώς σε βρήκα λοιπόν!

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

2 Μέρες Μόνο..

Σκεφτόμουν να μην γράψω απόψε, αλλά μόλις συνειδητοποίησα πως έχουνε μείνει "2 μέρες μόνο..". Μου αρέσει πολύ αυτή η φράση για κάποιο παράξενο λόγο. Ίσως επειδή κρύβει μέσα της κάτι τόσο κοντινό που ταυτόχρονα μπορεί να μοιάζει αιώνας. Όπως τώρα..σε 2 μέρες μόνο θα σε έχω και πάλι στην αγκαλιά μου. Σε 2 μέρες μόνο δεν θα κοιμάμαι μόνη, σε ένα κρεβάτι που τον τελευταίο μήνα κατάλαβα πόσο τεράστιο είναι..Σε 2 μέρες μόνο  αλλιώς θα ξυπνάω γιατί θα είσαι το πρώτο πράγμα που θα αντικρίζω..Γράφω και νιώθω ένα κόμπο να μου δένει το λαιμό..Μου έχεις λείψει ξέρεις. Ήταν μόνο ένας μήνα αλλά δεν θα έλεγα πως ήταν και ο πιο εύκολος. Ίσως επειδή όταν είσαι εσύ εδώ τα κάνεις όλα να μοιάζουνε πιο εύκολα. "Να είσαι δυνατή". Προσπαθώ εξάλλου η προσπάθεια μετράει έτσι δεν είναι; 2 μέρες μόνο..

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Make your everyday..a day to remember!!

Γεια σου. Δεν έχω ξαναγράψει σε μπλοκ αν και καιρό το ήθελα. Να σου πω την αλήθεια πήρα το θάρρος, μετά από ένα επεισόδιο του Sex & the city στο οποίο αν το καλοσκεφτείς η δουλειά της πρωταγωνήστριας είναι απλά να γράφει τι συμβαίνει στη ζωή της, τη δική της και των γύρο της. Ωραία τώρα θα πεις αυτή είναι κορίτσι..ναι είμαι, στοιχείο πρώτο λοιπόν για μένα.

Δεν ξέρω αν θα αποκαλύψω άλλα, εξάλλου θέλω να γράψω για αυτά που ζω, για αυτά που πραγματικά με κάνουν αυτό που είμαι και όχι για αυτό που όλοι λένε πως είμαι..!
Γιατί έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως κάθε μέρα που ζούμε έχει να μας μάθει κάτι. Κάθε μέρα που ζούμε είναι ξεχωριστή και διαφορετική από την προηγούμενη.. Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί θυμάστε ΚΑΠΟΙΕΣ μόνο μέρες από αυτές που ζήσατε? Ενώ κάποιες άλλες πάλι όσο και να προσπαθήσετε δεν μπορείτε να θυμηθείτε τι κάνατε εκείνη τη μέρα?

Δεν έχει σημασία η ημερομηνία..Αυτό που έχει σημασία είναι το βράδυ πριν πάτε για ύπνο να έχετε ένα λόγο για να συμπληρώσετε την πρόταση.." Θα θυμάμαι αυτή τη μέρα γιατί..."!!!Εάν το καταφέρετε αυτό, να έχετε πάντα ένα λόγο να θυμάστε τη μέρα που μόλις τελείωσε, πάει να πει πως η μέρα σας άξιζε, ήταν ξεχωριστή και θα έχετε 365 μέρες το χρόνο που αξίζει να θυμάστε!!

Σας αφήνω τώρα και να θυμάστε: " Make your everyday..a day to remember!!:)"