Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Let it snow..

All I want for Xmas is youuu..Κάθομαι και ακούω χριστουγεννιάτικα χαζεύοντας σαν μικρό παιδί..Δεν σας έχω γράψει για πολλές μέρες αν και έγιναν πολλά, ελπίζοντας να μου το συγχωρήσετε μιας και ήταν ευχάριστα και προτίμησα να τα απολαύσω παρά να τα γράψω:-) Πλέον είμαι πολύ καλύτερα και βλέπω τα πράγματα με μια πιο θετική πλευρά..Το κύριο πρόβλημα βέβαια παραμένει, αλλά αφού είμαι στα καλύτερα μου με τους γύρω μου δεν με πτοεί..Ααα το καλύτερο; Χιονίζειιιι!!!! Επιτέλους!!! Έχουμε τραβήξει τόσο κρύο τις τελευταίες μέρες αλλά χιόνια δεν βλέπαμε..Τελικά αποφάσισα πως οι νιφάδες δεν πέφτουν απλά, χορεύουν ένα δικό τους μυστικό χορό και αυτό τις κάνει τόσο μαγικές!!Έχω ανοίξει όλες τις κουρτίνες για να μη χάσω ούτε και μιας το μαγικό της ταξίδι μέχρι να φτάσει στο έδαφος..Και μιας και είμαστε στην όχθη του ποταμού δεν έχω δει πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο τοπίο!!Πρέπει να χιονίσει κι άλλο όμως γιατί δεν έχει στοιβάσει πολύ..
Το σπίτι δυστυχώς ακόμη δεν το έχουμε στολίσει λόγω κυριακάτικης τεμπελιάς..Αποφασίσαμε η ώρα 6 το βράδυ να πάμε να αγοράσουμε τα χριστουγεννιάτικα μας, αλλά δυστυχώς τα καταστήματα δεν μας περίμεναν!! Εγώ όμως που ήθελα σόι και καλά χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, να σου μου ήρθε η ιδέα..Το αποτέλεσμα; Λιωμένη νουτέλα, φράουλες, hot chocolate, marshmallows, κεριά- με την αγαπημένη μου "λάμπα με κερί" δώρο σε προηγούμενα γενέθλια από την παρέα στην καινούρια της τοποθεσία μέσα στο τζάκι μιας και δεν μπορούμε να το ανάψουμε- και χριστουγεννιάτικη ταινία!!! Βέβαια το πιο σημαντικό..μαζί με τους ανθρώπους που υπεραγαπώ, γιατί αλλιώς αν τα έτρωγα μόνη μου όλα αυτά μόνο με διαβήτη με βλέπω!! Ήταν μια νύχτα που μου θύμισε πως είμαι ευτυχισμένη!:-)
Βέβαια δεν ήταν μόνο αυτή η νύχτα..Νομίζω η μαγεία των Χριστουγέννων ήρθε και με βρήκε κατακέφαλα αν μπορώ να το πω έτσι! Και επειδή δεν σας είπα τελικά που είχα πάει, ενώ σας το υποσχέθηκα, σας το λέω τώρα..Lion King..Απίστευτο!!!Αν ήρθατε Λονδίνο και δεν το έχετε δει παρακαλώ επανορθώστε!!Τέλεια σκηνικά και κουστούμια, ίδια με την θρυλική ταινία της οποίας είμαι φανατική θαυμάστρια από μικρούλα.. Μετά ήρθαν τα γενέθλια του, που ευτυχώς μέσα στο τρελό άγχος και τους ατελείωτους περιπάτους για να βρω το κατάλληλο δώρο, μιας και διέταξε πως απαγορεύονται τα ακριβά δώρα, μου ήρθε ακόμη μια ιδέα.. Έτσι λοιπόν εκτός από τα μικρά μου δωράκια, την τούρτα cheesecake με ολόφρεσκα φρούτα που του παρήγγειλα για το βράδυ, ετοίμασα και μια μικρή έκπληξη..Δείπνο για δύο..από εμένα..Για αρχή πιπεριές με φέτα στο φούρνο, αφού ήξερα πως τις ήθελε πολύ, και κυρίως γεύμα ταλλιτέλλες με φέτα μυστική συνταγή της μαμάς!!Οι λεπτομέρειες έκαναν φυσικά τη διαφορά..Πέταλα σε σειρά από την πόρτα μέχρι το στολισμένο τραπέζι δίπλα από τον ποταμό-τελικά το σπίτι μας είναι πολύ ρομαντικό- με κόκκινο τραπεζομάντιλο, κεράκια παντού και άσπρο κρασί!! Τα λόγια περιττά.. Μετά το διασκεδάσαμε στο bowling που τελικά αποδείχτηκε τέλεια ιδέα, μαζί με φίλους.. Χαμογελούσε και αυτό μου τα έλεγε όλα!!:
Το άλλο γεγονός που με έκανε και πάλι να θυμηθώ πια είμαι καταρρίπτοντας όσα σας έγραφα στα τελευταία μου posts, είναι η έκτακτη επίσκεψη μιας πολύ καλής μου φίλης, η οποία έπιασε το τρένο ξαφνικά για να έρθει να με δει!! Με πήρε τηλέφωνο σε λυγμούς αφού ως δια μαγείας κάτι με ώθησε στο να της στείλω πριν ένα μήνυμα λέγοντας της πόσο μου έλειψε, και μου είπε έρχομαι θέλω να σε δω..Δεν φαντάζεστε πόσο μου έλειψε..Όλη η παρέα μου έλειψε και μου λείπει..Τότε θεωρούσα πως απλά ήμασταν μαζί επειδή έτσι έτυχε, αλλά τελικά πέτυχε δεν έτυχε..Αυτά που ζήσαμε κανείς δεν ξέρει..Και τώρα που προσπαθώ να μπω σε μια άλλη παρέα εδώ και 1μιση χρόνο νομίζοντας για λίγο πως τα κατάφερα το καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο..Πως η διαφορά είναι πως εμείς ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ!! Και αγαπιόμαστε πραγματικά, χωρίς μάσκες, χωρίς υποκρισίες χωρίς ψεύτικα χαμόγελα..Γιατί ξέρω πως ακόμη και τώρα που είμαστε μίλια μακριά είμαστε το ίδιο, άσχετα πως πια δεν είμαστε στο ίδιο σπίτι όλη μέρα, άσχετα πως δεν μιλάμε πια τόσο συχνά..Εκείνοι οι άνθρωποι είναι πιο κοντά μου από πολλούς εδώ που "είναι" κοντά μου.. Και όταν αυτοί οι άνθρωποι έρχονται από μακριά μόνο και μόνο για να τους κάνεις να χαμογελάσουν και το πιο σημαντικό να είναι σίγουροι πως θα τους κάνεις, τότε είναι που αντλείς μια δύναμη πιο δυνατή και από του πιο μεγάλου μαγνήτη..Δεν κάναμε τίποτα ιδιαίτερο εκείνη τη μέρα..Περπατήσαμε στην Oxford Street που είναι στα πάνω της τώρα με τα φωτάκια και τις στολισμένες βιτρίνες, φάγαμε στο Carluccios και μετά πήγαμε για καφέ στο Soho..Και κατάλαβα γιατί πλέον δεν κάνω αυτές τις αγαπημένες μου συνήθειες..Γιατί δεν είναι το πού αλλά με ποιον..Γιατί δεν είμαι μόνο εγώ που τις έκοψα αλλά και αυτή..Γιατί τελικά δεν είναι μόνο εγώ που νιώθω μόνη χωρίς αυτούς..Και γι' αυτό περάσαμε μαζί και το Σάββατο το βράδυ ενώ ήρθε ακόμα ένα τρελό της παρέας από ακόμη πιο μακριά!!!!! Έτσι απλά.. Και όπως έγραψε στο τέλος της βραδιάς η δεύτερη.. "Είναι μερικοί άνθρωποι που σε κάνουν να γελάς πιο δυνατά, να χαμογελάς πιο πλατιά και να ζεις την ζωή σου λίγο καλύτερα.."

Το χιόνι άρχισε να πέφτει μπόλικο!!!Ελπίζω να καταφέρει να στοιβάσει τώρα..Το απόγευμα έχουμε προγραμματίσει την πρώτη μας χριστουγεννιάτικη βόλτα για φέτος! Έχω πάει αρκετές φορές εγώ αλλά όχι μαζί του..Όπως είπα και πριν όμως δεν είναι το που αλλά με ποιον.. ανυπομονώ όσο τίποτα άλλο!!:-)

2 σχόλια:

  1. Τέλεια!!! Η ζωή τελικά είναι όσο ωραία την κάνουμε εμείς.. Και αυτοί που αγαπάμε... Να περνάς υπέροχα.. Φιλιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είσαι τυχερή που έχεις τόσο αγαπημένους φίλους και ας είναι και μακρυά. Έτσι αυτά τα Σαββατοκύριακα αξίζουν πολύ.
    Το χιόνι το ζηλεύω γιατί εδώ θα φτάσουν Χριστούγεννα και ακόμη παλτό δεν θα βάλουμε. Και είμαι και στη Θεσσαλονίκη. Τι να πουν και οι Κρητικοί που έχουν λαλήσει με 28 βαθμούς. Να το χαρείς όσο μπορείς γιατί αν έρθεις τα Χριστούγεννα εδώ μάλλον δεν θα το βρεις.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή