It feels like Christmas..

Όλα είναι πιο όμορφα από ποτέ! Αρχικά να απολογηθώ σε όσους διαβάζουν από αλλού γιατί ξέρω πως έχετε κουραστεί να το ακούτε, αλλά τι να κάνουμε και 'μεις που μιας και δεν βλέπουμε ήλιο ποτέ και μας έχει πνίξει η κατάθλιψη είπαμε να εκμεταλλευτούμε το χιόνι! Το σπίτι έχει γίνει κουκλί..΄Εχει βάλει επιτέλους τα γιορτινά του, μη φανταστείτε πολλά πράγματα αλλά κάνουν μεγάλη διαφορά..Φεύγω απ' το σπίτι και περιμένω πότε θα γυρίσω, εγώ που δεν ήθελα ούτε να το βλέπω πριν λίγες μέρες.. Όλα είναι κάτασπρα, όλοι ζούνε σε ένα λήθαργο και εύχονται να μην ξυπνήσουν..Πέφτω στο κρεβάτι το βράδυ με την αγωνία μην λιώσουν και μέχρι να ξυπνήσω έχει χαθεί όλη η μαγεία..Αν και σε όλη την Αγγλία γίνετε χαμός, και για να λέμε του στραβού το δίκαιο και εγώ έχω κουραστεί με το χιόνι γιατί γνωρίζει πολύ καλά όταν θέλει πως να σου κάνει τη ζωή δύσκολη, εδώ τα πράγματα είναι ήπια..Όλα κάτασπρα εκτός από εκεί που περπατάς, αποφεύγοντας έτσι τραγελαφικές πτώσεις και μώλωπες..

Η πρώτη χριστουγεννιάτικη βόλτα τελικά έγινε όπως σας είχα πει και ήταν μαγική..Το χιόνι έπεφτε ενώ διασχίζαμε τους υπέροχους Λονδρέζικους δρόμους, κάναμε και ελάχιστα ψώνια- εγώ πήρα το πρώτο μου σκουφάκι μιας και δεν τα φοράω καθόλου αλλά με τέτοιο χιονιά πλέον δεν το αποχωρίζομαι ενώ εκείνος μια καινούρια θήκη που με ξετρέλανε.. Καταλήξαμε σε ένα από τα αγαπημένα μου εστιατόρια με τη βραδιά να κλείνει με ένα θεσπέσιο brownie me fudge sauce..

Έλα όμως που κοπέλα είμαι και τι να μου κάνει ένα σκουφάκι; Έτσι η επόμενη μέρα  με βρήκε πάλι στα στολισμένα καταστήματα αυτή τη φορά για πραγματικό shopping μαζί με την κολλητή μου σταματώντας όταν νόμιζα πως πλέον θα μoυ κοπούν τα χέρια απ' τις τσάντες..Το διάλειμμα για ένα ζεστό καφέ (toffee nut latte xmas edition) ήταν ότι έπρεπε για να συνεχίσουμε μέχρι το βραδάκι όπου η κοιλιά μας παραπονιόταν έντονα για φαγητό..Επιστρέψαμε σπίτι,  έψησα τα κανελόνια που μου είχε φτιάξει η ξαδέρφη μου για να φέρω μαζί μου και αρχίσαμε στόλισμα με τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες να αντηχούν γλυκά στα παγωμένα μας αυτάκια :)

Το στολισμένο μας τζάκι με την λάμπα-κερί δώρο από τους αγαπημένους μου φίλους..

Το σκιουράκι που είναι και επίσημο μέλος του σπιτιού..

Σήμερα δεν θα φιλοσοφήσω..Με τέτοιο καιρό θα ήταν κρίμα..Βράδυ Παρασκευής πλησιάζει και κάτι έχουμε ήδη στο μυαλό μας..Ελπίζω και εσείς το ίδιο αν και με λιγότερο κρύο.. Να περάσετε χριστουγεννιάτικα ;-)

Let it snow..

All I want for Xmas is youuu..Κάθομαι και ακούω χριστουγεννιάτικα χαζεύοντας σαν μικρό παιδί..Δεν σας έχω γράψει για πολλές μέρες αν και έγιναν πολλά, ελπίζοντας να μου το συγχωρήσετε μιας και ήταν ευχάριστα και προτίμησα να τα απολαύσω παρά να τα γράψω:-) Πλέον είμαι πολύ καλύτερα και βλέπω τα πράγματα με μια πιο θετική πλευρά..Το κύριο πρόβλημα βέβαια παραμένει, αλλά αφού είμαι στα καλύτερα μου με τους γύρω μου δεν με πτοεί..Ααα το καλύτερο; Χιονίζειιιι!!!! Επιτέλους!!! Έχουμε τραβήξει τόσο κρύο τις τελευταίες μέρες αλλά χιόνια δεν βλέπαμε..Τελικά αποφάσισα πως οι νιφάδες δεν πέφτουν απλά, χορεύουν ένα δικό τους μυστικό χορό και αυτό τις κάνει τόσο μαγικές!!Έχω ανοίξει όλες τις κουρτίνες για να μη χάσω ούτε και μιας το μαγικό της ταξίδι μέχρι να φτάσει στο έδαφος..Και μιας και είμαστε στην όχθη του ποταμού δεν έχω δει πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο τοπίο!!Πρέπει να χιονίσει κι άλλο όμως γιατί δεν έχει στοιβάσει πολύ..

Το σπίτι δυστυχώς ακόμη δεν το έχουμε στολίσει λόγω κυριακάτικης τεμπελιάς..Αποφασίσαμε η ώρα 6 το βράδυ να πάμε να αγοράσουμε τα χριστουγεννιάτικα μας, αλλά δυστυχώς τα καταστήματα δεν μας περίμεναν!! Εγώ όμως που ήθελα σόι και καλά χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, να σου μου ήρθε η ιδέα..Το αποτέλεσμα; Λιωμένη νουτέλα, φράουλες, hot chocolate, marshmallows, κεριά- με την αγαπημένη μου "λάμπα με κερί" δώρο σε προηγούμενα γενέθλια από την παρέα στην καινούρια της τοποθεσία μέσα στο τζάκι μιας και δεν μπορούμε να το ανάψουμε- και χριστουγεννιάτικη ταινία!!! Βέβαια το πιο σημαντικό..μαζί με τους ανθρώπους που υπεραγαπώ, γιατί αλλιώς αν τα έτρωγα μόνη μου όλα αυτά μόνο με διαβήτη με βλέπω!! Ήταν μια νύχτα που μου θύμισε πως είμαι ευτυχισμένη!:-)

Βέβαια δεν ήταν μόνο αυτή η νύχτα..Νομίζω η μαγεία των Χριστουγέννων ήρθε και με βρήκε κατακέφαλα αν μπορώ να το πω έτσι! Και επειδή δεν σας είπα τελικά που είχα πάει, ενώ σας το υποσχέθηκα, σας το λέω τώρα..Lion King..Απίστευτο!!!Αν ήρθατε Λονδίνο και δεν το έχετε δει παρακαλώ επανορθώστε!!Τέλεια σκηνικά και κουστούμια, ίδια με την θρυλική ταινία της οποίας είμαι φανατική θαυμάστρια από μικρούλα.. Μετά ήρθαν τα γενέθλια του, που ευτυχώς μέσα στο τρελό άγχος και τους ατελείωτους περιπάτους για να βρω το κατάλληλο δώρο, μιας και διέταξε πως απαγορεύονται τα ακριβά δώρα, μου ήρθε ακόμη μια ιδέα.. Έτσι λοιπόν εκτός από τα μικρά μου δωράκια, την τούρτα cheesecake με ολόφρεσκα φρούτα που του παρήγγειλα για το βράδυ, ετοίμασα και μια μικρή έκπληξη..Δείπνο για δύο..από εμένα..Για αρχή πιπεριές με φέτα στο φούρνο, αφού ήξερα πως τις ήθελε πολύ, και κυρίως γεύμα ταλλιτέλλες με φέτα μυστική συνταγή της μαμάς!!Οι λεπτομέρειες έκαναν φυσικά τη διαφορά..Πέταλα σε σειρά από την πόρτα μέχρι το στολισμένο τραπέζι δίπλα από τον ποταμό-τελικά το σπίτι μας είναι πολύ ρομαντικό- με κόκκινο τραπεζομάντιλο, κεράκια παντού και άσπρο κρασί!! Τα λόγια περιττά.. Μετά το διασκεδάσαμε στο bowling που τελικά αποδείχτηκε τέλεια ιδέα, μαζί με φίλους.. Χαμογελούσε και αυτό μου τα έλεγε όλα!!:
Το άλλο γεγονός που με έκανε και πάλι να θυμηθώ πια είμαι καταρρίπτοντας όσα σας έγραφα στα τελευταία μου posts, είναι η έκτακτη επίσκεψη μιας πολύ καλής μου φίλης, η οποία έπιασε το τρένο ξαφνικά για να έρθει να με δει!! Με πήρε τηλέφωνο σε λυγμούς αφού ως δια μαγείας κάτι με ώθησε στο να της στείλω πριν ένα μήνυμα λέγοντας της πόσο μου έλειψε, και μου είπε έρχομαι θέλω να σε δω..Δεν φαντάζεστε πόσο μου έλειψε..Όλη η παρέα μου έλειψε και μου λείπει..Τότε θεωρούσα πως απλά ήμασταν μαζί επειδή έτσι έτυχε, αλλά τελικά πέτυχε δεν έτυχε..Αυτά που ζήσαμε κανείς δεν ξέρει..Και τώρα που προσπαθώ να μπω σε μια άλλη παρέα εδώ και 1μιση χρόνο νομίζοντας για λίγο πως τα κατάφερα το καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο..Πως η διαφορά είναι πως εμείς ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ!! Και αγαπιόμαστε πραγματικά, χωρίς μάσκες, χωρίς υποκρισίες χωρίς ψεύτικα χαμόγελα..Γιατί ξέρω πως ακόμη και τώρα που είμαστε μίλια μακριά είμαστε το ίδιο, άσχετα πως πια δεν είμαστε στο ίδιο σπίτι όλη μέρα, άσχετα πως δεν μιλάμε πια τόσο συχνά..Εκείνοι οι άνθρωποι είναι πιο κοντά μου από πολλούς εδώ που "είναι" κοντά μου.. Και όταν αυτοί οι άνθρωποι έρχονται από μακριά μόνο και μόνο για να τους κάνεις να χαμογελάσουν και το πιο σημαντικό να είναι σίγουροι πως θα τους κάνεις, τότε είναι που αντλείς μια δύναμη πιο δυνατή και από του πιο μεγάλου μαγνήτη..Δεν κάναμε τίποτα ιδιαίτερο εκείνη τη μέρα..Περπατήσαμε στην Oxford Street που είναι στα πάνω της τώρα με τα φωτάκια και τις στολισμένες βιτρίνες, φάγαμε στο Carluccios και μετά πήγαμε για καφέ στο Soho..Και κατάλαβα γιατί πλέον δεν κάνω αυτές τις αγαπημένες μου συνήθειες..Γιατί δεν είναι το πού αλλά με ποιον..Γιατί δεν είμαι μόνο εγώ που τις έκοψα αλλά και αυτή..Γιατί τελικά δεν είναι μόνο εγώ που νιώθω μόνη χωρίς αυτούς..Και γι' αυτό περάσαμε μαζί και το Σάββατο το βράδυ ενώ ήρθε ακόμα ένα τρελό της παρέας από ακόμη πιο μακριά!!!!! Έτσι απλά.. Και όπως έγραψε στο τέλος της βραδιάς η δεύτερη.. "Είναι μερικοί άνθρωποι που σε κάνουν να γελάς πιο δυνατά, να χαμογελάς πιο πλατιά και να ζεις την ζωή σου λίγο καλύτερα.."

Το χιόνι άρχισε να πέφτει μπόλικο!!!Ελπίζω να καταφέρει να στοιβάσει τώρα..Το απόγευμα έχουμε προγραμματίσει την πρώτη μας χριστουγεννιάτικη βόλτα για φέτος! Έχω πάει αρκετές φορές εγώ αλλά όχι μαζί του..Όπως είπα και πριν όμως δεν είναι το που αλλά με ποιον.. ανυπομονώ όσο τίποτα άλλο!!:-)

Ανθρώπινες στιγμές και Α-τυχήματα..

Καινούρια βδομάδα λοιπόν και να 'μαι πίσω! Νομίζω πως αυτό το Σαββατοκύριακο κατάφερα αρκετά τον στόχο μου..Ίσως με τη βοήθεια πολλών συγκυριών βέβαια..Γιατί ο Θεούλης ξέρει πότε να μας στείλει το κάθε τι που συναντάμε..Η Παρασκευή μου πέρασε χαλαρά με υπέροχο φαγητό φτιαγμένο από τα χέρια ενός πολύ καλού φίλου-αλήθεια υπάρχουν άντρες που μαγειρεύουν θεσπέσια!!- κρασάκι και τη συνοδεία μιας πολύ καλής ταινίας..Δεν βγήκαμε μιας και δεν φαντάζεστε τι γινόταν έξω, νόμιζα θα μετατρεπόμουν σε χιονάνθρωπο, το καρότο μου έλειπε..Ακόμη δεν χιόνισε αλλά κατά εκεί το πάει..Ααα ήρθανε και τα Χριστούγεννα, η αγαπημένη μου εποχή..Ίσως να ευθύνεται και αυτό για την καλή μου διάθεση..Δεν θα πω περισσότερα γιατί θέλω να σας γράψω ξεχωριστό post για αυτό μόλις μαζέψω και αρκετές φωτογραφίες από τους δρόμους του Λονδίνου..
Και μετά ξημέρωσε το Σάββατο!Τεράστια μέρα! Ξύπνησα με την ησυχία μου και αποφάσισα να πάω για ψώνια με την κολλητή μου, η οποία σημειώστε είχε χτυπήσει το δάχτυλο της στην πόρτα 2 μέρες πριν..Πήγαμε westfield, αφού το κρύο απαγόρευε Oxford, και ξεκινήσαμε την έρευνα στο στολισμένο πολυκατάστημα παίρνοντας ως εφόδιο την αγαπημένη μου χριστουγεννιάτικη απόλαυση..Toffe nut latte starbucks..Η μυρωδιά του με τρελαίνει κυριολεκτικά..Σαν ήμασταν λοιπόν μεταξύ ψηλών, κοντών και μεσαίων μποτών το χτυπημένο δάχτυλο μας έκανε παράπονα..Μετά από παρότρυνση κάποιου φίλου μου γιατρού, καταλήξαμε στις πρώτες βοήθειες..Η κατάσταση γινόταν ολοένα και πιο τραγελαφική με τα λεπτά..Η κολλητή μου μέσα να μου ανακοινώνει με sms πως το δάχτυλο της είναι σπασμένο, μολυσμένο και πρέπει να πάμε επειγόντως να τη δει χειρούργος σε άλλο νοσοκομείο, εγώ έξω να προσπαθώ να γλιτώσω από το καμάκι κάποιου Άραβα, πολύ καλός άνθρωπος αλλά λυπάμαι κατάστημα κλειστό, ενώ παράλληλα να με περιμένει ο ενοικιαστής του καταστήματος για δείπνο μιας και ήταν η επέτειος μας!!Πάμε λοιπόν στο άλλο νοσοκομείο και μετά από αρκετή ώρα αναμονής, έχω παίξει παράλληλα όλα τα παιχνίδια στο κινητό μου, μας ανακοινώνουν ότι πρέπει να κάνει μικροεπέμβαση τη Δευτέρα..Φεύγουμε λοιπόν μετά από 6 ώρες στα νοσοκομεία κλαμένες στο γέλιο, ευτυχώς δεν πονούσε υπερβολικά, αφού δεν πιστεύαμε πως κάτι τόσο μικρό θα εξελισσόταν σε τόση περιπέτεια..Έφτασα σπίτι τρέχοντας λοιπόν και ετοιμάστηκα σε χρόνο ρεκόρ για το δείπνο, ενώ ήδη χάσαμε την κράτηση στο εστιατόριο που ήθελε να μου κάνει έκπληξη δεν υπήρχε περίπτωση όμως να την αφήσω μόνη  για ένα φαγητό, και ξεκινήσαμε για την καινούρια εισήγηση..Τέλειο φαγητό..Τώρα για το όνομα θα σας γελάσω..Φάγαμε ribs και μάλιστα μας δέσανε και ποδιά!! Το συστήνω ανεπιφύλακτα! Τον απόλαυσα κι αυτόν..και ένιωσα και πάλι περήφανη που κατάφερα να κρατήσω ένα τέτοιο άνθρωπο δίπλα μου.."Και μακάρι τα επόμενα που θα 'ρθουν να είναι ακόμη πιο τέλεια από αυτά που ζήσαμε.."Και το κρασί κατέβηκε αργά για να μου δημιουργήσει το υπέροχο αίσθημα που μοιάζει με έρωτα..γλυκό στην αρχή, ελαφρώς τσουχτερό μετά, αλλά στο τέλος σε αφήνει με το πιο γλυκό μεθύσι..
Κυριακή βρέθηκα με παλιούς φίλους αφού είχε έρθει ένας Μεξικανός φίλος μου να μας δει, και το βράδυ στρώθηκα στις αιτήσεις αφού έπρεπε να προλάβω κάποια deadlines.. Η Δευτέρα μας βρήκε και πάλι στο νοσοκομείο και εμένα στο χώρο αναμονής..Και εκεί συνειδητοποίησα πως δεν ξέχασα πως να είμαι δίπλα στους ανθρώπους που αγαπώ όταν με χρειάζονται..Και όταν είδα την κολλητή μου μετά από 2μιση ώρες να βγαίνει έξω με ένα τεράστιο χαμόγελο, χάρηκα που ήμουν εγώ αυτός ο κάποιος που θα έβλεπε εκεί για να μοιραστεί μαζί του αυτό που έζησε..
Γιατί μπορεί η ρουτίνα να μας απορροφά και να ξεχνάμε πόσο σημαντικοί είμαστε για τους γύρω μας, αλλά "ευτυχώς" γίνονται και αυτά τα μικρά-μεγάλα για να μας θυμίζουν πως η ζωή, βρίσκει πάντα τρόπους να τη σπάσει και να μας κάνει σημαντικούς, βάζοντας τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και πάλι στη πρώτη γραμμή του μετώπου, μπροστά από δουλειές, υποχρεώσεις και προβλήματα. Λέω να πάω τώρα να τελειώσω τα ψώνια που άφησα προχτές στη μέση, μιας και την Παρασκευή είναι τα γενέθλια του και χρειάζομαι επειγόντως ιδέα για δώρο! Μάλιστα απόψε θα κάνω κάτι που ήθελα εδώ και χρόνια αλλά σας το αφήνω για έκπληξη για αύριο!Να μου προσέχετε και να εκμεταλλεύεστε κάθε ευκαιρία!!:)

Τάσεις και στάσεις..

Αρχίζω να γράφω και γελάω μέσα μου βλέποντας την τελευταία γραμμή του τελευταίου μου post! Γιατί δυστυχώς δεν πολυκαταφέρνω αυτό που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, ότι έρθει να το αντιμετωπίσω με χαμόγελο. Δεν σας κρύβω λοιπόν, και γιατί να το κάνω άλλωστε αφού σας γράφω για να βγάλω όλα αυτά από μέσα μου, πως έχω ρίξει τόσο κλάμα τον τελευταίο καιρό που το ποτάμι έξω από το μπαλκόνι μας με απειλεί για υπερχείλιση..Το ξέρω γίνομαι υπερβολική, σκόπιμα όμως για να αποδείξω και στον εαυτό μου πως είμαι υπερβολική..Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση, επιβεβαιωμένα πλέον, να βλέπουμε τα πράγματα 10x πιο αρνητικά και χάλια από ότι πραγματικά είναι..Ακόμη δεν κατάλαβα για πιο λόγο το κάνουμε, γιατί πάντα φοβόμαστε μη γίνει το ένα και μη γίνει το άλλο, γιατί πάντα να νομίζουμε πως δεν υπάρχει χειρότερα, αντί να σταθούμε όρθιοι και να πούμε εντάξει μωρέ δεν έγινε και τίποτα.. Αυτός ήταν και ο στόχος μου από τότε που με θυμάμαι να τα έχω βρει με τον εαυτό μου..Γι' αυτό και οι καλοί μου φίλοι χαίρονταν να είναι δίπλα μου, με ήθελαν εκεί στις δύσκολες τους στιγμές για να τους ανοίγω τις κουρτίνες στο παραθύρι της ζωής τους..Και με λυπεί ακόμη περισσότερο όταν με πιάνουν άνθρωποι που πλέον δεν κάνουμε ιδιαίτερη παρέα και μου λένε ακόμη ευχαριστώ που τους έκανα να προχωρήσουν και να δουν ότι θετικό υπήρχε στην τότε κατάσταση..Με λυπεί επειδή σήμερα νιώθω να χρειάζομαι εγώ αυτόν τον κάποιον, οι κουρτίνες μου φαίνεται να βάρυναν για να μπορέσω να τις ανοίξω μόνη μου..Ναι έχω ανθρώπους δίπλα μου που με στηρίζουν και με αγαπούν και είμαι ευγνώμων για αυτό..Όμως μάλλον έχω περισσότερες απαιτήσεις από αυτούς από ότι πρέπει ή απ' όσο μπορούν αυτοί να δώσουν..Ή, αυτό στο οποίο έχω καταλήξει, ότι μάλλον έχω καταντήσει εγωίστρια..Ότι επειδή δηλαδή εγώ για πρώτη φορά χρειάζομαι τον κόσμο γύρω μου, αυτός πρέπει να σταματήσει να γυρίζει για να με κρατάει εμένα στη θέση μου..Δυστυχώς δεν είναι έτσι και αυτό προσπαθώ να διορθώσω τις τελευταίες μέρες..Είχα γίνει άδικη, περισσότερο με τον άνθρωπο που ενώ είχε να κάνει χίλια άλλα δυο πράγματα καθόταν με τις ώρες να μου διορθώσει τα δικά μου κείμενα κινδυνεύοντας τώρα να χάσει τα δικά του deadlines..Και εγώ να νομίζω πως δεν νοιάζεται για το χάλι μου..χάλια σας λέω..Τέλος πάντων ελπίζω να τελειώσει σύντομα αυτή η κατάσταση γιατί έχει αρχίσει να με κουράζει επικίνδυνα..Θέλω να γίνω και πάλι ο άνθρωπος που κάνει τους άλλους να χαμογελούν χωρίς να γκρινιάζει για τα πάντα..Και αυτός είναι ο στόχος για το Σαββατοκύριακο που έρχεται..Ελπίζω να το περάσετε τέλεια μαζί με τα αγαπημένα σας άτομα και να τους χαρίσετε στιγμές που θα θυμούνται και θα χαμογελούν όταν πάνε για ύπνο!!:)

Αρχικά απολογούμαι για την καθυστέρηση..Ξέρω πως ζήτησα να με ξυπνήσετε τέλος του Σεπτέμβρη και τώρα είναι τέλος Οκτώβρη, αλλά πιστέψτε με ήμουνα με τα μάτια ορθάνοιχτα τον τελευταίο μήνα!! ΄Τώρα από που να αρχίσω.. Έχουνε συμβεί τόσα πολλά που θα μου πάρει αιώνες να σας τα εξιστορήσω και επειδή φοβάμαι μη χάσουν τη μαγεία τους, ιδίως εάν τα πω λάθος, επιλέγω να μην ασχοληθώ με το παρελθόν..παρά μόνο με το παρόν..Βέβαια επειδή "όποιο μέλλον και να χτίσω πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου¨" όπως λέει κι η Πρωτοψάλτη, σας λέω λοιπόν πως έχω πάρει τη μεγάλη απόφαση να παραμείνω ξενιτεμένη, έχω μετακομίσει σε νέο σπίτι- πραγματικά δεν φαντάζεστε πόσα πράγματα έχετε-, πήγα στο πιο ρομαντικό μέρος του κόσμου με τον πιο τέλειο άνθρωπο του κόσμου, πήγα το πρώτο μου interview και τώρα απολαμβάνω τις διακοπές μου στο νησί. Τις τελευταίες διακοπές τις χρειαζόμουν όσο τίποτα άλλο.. Νιώθω πως βρήκα και πάλι τον εαυτό μου γιατί τελευταία μου 'παίζε κρυφτό..Και δυστυχώς δεν κρυβόταν μόνο από μένα αλλά και από τους γύρω μου..Απόψε πήγα cinema με ένα από τους ανθρώπους που γέλασαν και έκλαψαν μαζί μου και αυτοί δεν είναι πολλοί.. Γγελάσαμε με την ψυχή μας αν και το έργο δεν ήταν καθόλου κωμωδία και κατάλαβα πως το γέλιο είναι το απόλυτο φάρμακο..Γελάστε με την ησυχία σας..Χαμογελάστε από το πρόσωπο, χαμογελάστε απ την καρδιά, χαμογελάστε απ το συκώτι σας..Τίποτα δεν είναι τυχαίο..Ούτε και η ταινία που επέλεξα να δούμε απόψε..Eat, Pray Love..Είτε το μισείς είτε το λατρεύεις..Εγώ προσωπικά το λατρεψα..Με ταξίδεψα σε μέρη στα οποία πάντα ήθελα να πάω και μου μίλησε..Μου είπε να μην φοβάμαι να ζήσω, να μην φοβάμαι να αγαπήσω..Γιατί εγώ φοβάμαι και φοβάμαι πολύ..Το κοινό ότι κάποτε κανείς μας δεν φοβόταν..αλλά τώρα φοβάσαι να ξαναπληγωθεις, φοβάσαι να χαλάσεις την ισορροπία που με τόσο κόπο έχεις καταφέρει να δημιουργήσεις μετά τον σεισμό..Φοβάσαι να βάλεις άλλο ένα τουβλάκι στον πύργο που έχτισες από τα συντρίμμια σου, μήπως και τον γκρεμίσεις..Αλλά να σου πω κάτι; Επειδή είμαι σχεδόν σίγουρη πως και εσύ το πέρασες..Εάν μείνεις απλός να φυλάς τον πύργο σου τι νόημα θα έχει η ζωή; Θα βαρεθείς!Γιατί η ζωή είναι η χαρά όταν βάζεις κάποιον μεσα στον πύργο σου για  να τον μοιραστειτε μαζι ή ακόμη καλυτερα όταν τον αφήσεις να σου βάλει άλλο ένα τουβλακι που τελικα να τον κανει πιο ψηλο και πιο ομορφο..Εκτιμα τα όσα έχεις και απολαυσε τα στο επακρο..Είναι όμορφο οτι κι αν ζεις, είναι το ταξίδι που θα σε ψηλώσει και ο κάθε άνθρωπος που συναντας ένασ δάσκαλος..Μάθε να αγαπάς αυτό που ζεις και να το παλεύεις, γιατί η κάθε κατάσταση είναι ένα δωρο.. Αυριο επιστρέφω, ή μάλλον καλύτερα ξεκιν΄΄ω ένα νέο ταξίδι..Είμαι σίγουρη πως δεν θα είναι στρωμένο με ροδοπέταλα, αλλά είμαι αποφασισμένη ότι κι αν έρθει να το νικήσω με χαμόγελο!!!;)

Wake me up when September ends..

Καλημέρα!Γιατί η καλημέρα απ' το πρωί φαίνεται. Από τη μέρα που επέστρεψα είμαι άρρωστη στο κρεβάτι. Δεν μπορείτε να πείτε ίσως να κλέβω ακόμη λίγες μέρες ξεκούρασης. Αν και εάν με ρωτάτε θα προτιμούσα με χίλια να βρισκόμουν καλά στο γραφείο. Ανοίγω λοιπόν τα μάτια μου και αποφασίζω πως σήμερα είναι η μεγάλη μέρα. Νιώθω ελαφρώς καλύτερα-τουλάχιστον έτσι νόμιζα μέχρι που ξανάνιωσα τα συμπτώματα της λιποθυμίας την οποία έζησα μερικές μέρες πριν και μάλιστα εν ώρα πτήσης!-και λέω από σήμερα αρχίζει ο Γολγοθάς. Και μετά πάλι σκέφτομαι γιατί να τον ονομάσω Γολγοθά; Αφού μου αρέσουν οι περιπέτειες στα βουνά, ας το ονομάσω καλύτερα ταξίδι.."Γιατί η κάθε εμπειρία είναι μια περιπέτεια και όχι κάθε περιπέτεια εμπειρία". Αυτό είναι το μότο κάποιου πολύ καλού μου φίλου που εάν το σκεφτείτε λίγο θα δείτε πως έχει δίκαιο. Για να μη μιλάω μόνη μου το ταξίδι αυτό αφορά περίπου 100 σελίδες οι οποίες πρέπει να γραφτούν σε 4 εβδομάδες ακριβώς. Κι εγώ αντί να γράφω πυρετωδώς βρίσκομαι κατάκοιτη στο κρεβάτι. Αυτό σκεφτόμουνα ενώ έφτιαχνα το τσάι μου- αγγλικό με λίγο γάλα και μέλι δοκιμάστε το!- και η βροχή έπεφτε με δύναμη στο παράθυρο της σοφίτας μας. Τσάι πίνω ή πέτρα; Ρίχνω λοιπόν λίγο ξύδι στο βραστήρα γιατί έχει τη μαγική ιδιότητα να την σβήνει σαν σβηστήρι. Η αρχή είναι πάντα δύσκολη. Δεν έχω γράψει ούτε λέξη, εκτός από κάποιες μικρές αναφορές που έκανα για να μην χάνομαι. Γιατί λαβύρινθος είναι μη νομίζετε! Σκέφτομαι λοιπόν να αρχίσω με λίγο διάβασμα μπας και πάρω καμιά ιδέα. Το έχω ξανακάνει αλλά μάλλον τότε ήμουν καλύτερα προετοιμασμένη. Δεν με φοβάμαι όμως. Ο φόβος καταστρέφει οτιδήποτε προσπαθείς να χτίσεις. Το μόνο που ελπίζω είναι να μην επηρεάσω τους άλλους γύρω μου με τις κρίσεις που ξέρω θα με πιάσουν. Γιατί δεν μπορεί σίγουρα θα με πιάσουν. Μέχρι να σας τα γράψω αυτά χαμογέλασε και ο ήλιος. Πρέπει να δείτε τι παιχνίδια κάνει με το κυπαρίσσι έξω απ το παράθυρο..Λάμπουνε τα πάντα! Έτσι είναι όταν περάσουν οι δυσκολίες μετά τα βλέπεις όλα να λάμπουν και ξεχνάς εντελώς πως ήταν πριν από μισή ώρα που απειλούσε να καταστρέψει τον κόσμο. Αποφάσισα τελικά πως θα το πάρω χαλαρά και θα τα καταφέρω που θα μου πάει. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν θα είναι ευχαριστημένος το 'χει ο χαρακτήρας του να το παίζει κάποιος.. Πάω να καθαρίσω το μυαλό μου με ένα μπάνιο..Λατρεύω το ήχο του νερού να χτυπάει το μέτωπο μου..Και μετά αρχίζουμε γράψιμο! Καλή μας τύχη!!

Θα 'σαι για πάντοτε το καλοκαίρι μου..

Back!!Να 'μαι πίσω λοιπόν..Κλείνω τα μάτια και μπροστά μου εμφανίζονται πανέμορφα τοπία δημιουργημένα από την αντίθεση της γαλαζιοπράσινης κρυστάλλινης θάλασσας με το άσπρο των βράχων που την περικυκλώνουν, ακούω τον παφλασμό των κυμάτων, τα γέλια των ΦΙΛΩΝ, τα τζιτζίκια και νομίζω πως είμαι ακόμα εκεί.. Στη μύτη μου έρχονται έντονες αγαπημένες μυρωδιές όπως του καλοψημένου κρέατος στα κάρβουνα, του τραπεζιού στρωμένο με ψαρομεζέδες, τη μυρωδιά του αντηλιακού και του αγαπημένου μου λουλουδιού από τον κήπο της γιαγιάς..Μου είχε κόψει ένα κλωνάρι την μέρα που έφευγα..φούλι.. Είναι μαγικό το πόσα πράγματα μπορεί να σου θυμίζει μια μυρωδιά..Το μυρίζω και στο νου μου έρχονται όλα εκείνα τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια στο χωριό μαζί με την αδερφή μου.. Μέρες χαράς!
Ελπίζω να μην αδίκησα κάποιον, πολύ λίγος χρόνος για πολλά αγαπημένα πρόσωπα.. Τελικά αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο καθένας πλέον σηκώνει το σταυρό του έχοντας ως βοηθητικές αλυσίδες όλα όσα ζήσαμε παλιά μαζί..Τίποτα καινούριο δεν πρόκειται να σβήσει τα όσα ζήσαμε μέχρι τώρα στη ζωή μας, και καλά και κακά..Τα καλά τα κρατάμε και ανατρέχουμε σ' αυτά για να μας γεμίσουν με δύναμη και αισιοδοξία..Για να μας χαρίσουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μας που θα μας κάνει να πούμε πως αξίζει να πολεμήσουμε και αυτή τη φορά..Τα κακά τα κρατάμε σαν ένα φάρο, που μας προστατεύει από τα βράχια όταν εμείς δεν βλέπουμε καθαρά και η θάλασσα μας παρασέρνει..Γιατί αυτό είμαστε, ένα καράβι που ταξιδεύει..Άλλοτε μέσα από γαλήνιες θάλασσες απολαμβάνοντας τα διαμαντάκια που δημιουργεί το φεγγάρι πάνω τους, και άλλοτε μέσα από φουρτούνες και τρικυμίες..Και όπως κάθε καλός καπετάνιος, μαθαίνουμε πως να οδηγούμε το καράβι μας μέσα από εμπειρίες, αφού η πρώτη φουρτούνα πάντα θα είναι και η πιο δύσκολη.. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αληθινά νοιάζονται για μας.. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους αφήσουμε να ταξιδέψουν μαζί μας.. Δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι καλύτεροι καπετάνιοι από μας, αλλά ίσως να έχουν ζήσει εκείνη την περιπέτεια που σε εμάς λείπει και κάνει το ταξίδι μας πιο δύσκολο..
Γι' αυτό έχω φίλους. Και μάλιστα πολλούς. Πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη των ανθρώπων. Με μια λέξη, μια φράση, ένα χαμόγελο μπορούν να σου αλλάξουν τη μέρα σου. Λατρεύω να συζητώ μαζί τους, να μαθαίνω εμπειρίες και προβλήματα τους και φυσικά όπου μπορώ να βοηθώ.. Και για αυτά όλα που μου προσφέρουν τους αγαπώ.
Ξαπλώνω πλέον όχι στην ξαπλώστρα της παραλίας αλλά στο κρεβάτι μου και όχι περιτριγυρισμένη από εκείνους αλλά από τοίχους.. Παρόλα αυτά ακόμη και τώρα μια ηλιαχτίδα μου γαργαλάει το χέρι κάνοντας το να μοιάζει φτιαγμένο από χρυσόσκονη..όπως και εκεί..Λες και είναι εκείνοι και μου στέλνουν λίγο από τον ήλιο που λούζει τώρα τα κορμιά τους στη παραλία για να μου δώσουν δύναμη να πω πως μια φουρτούνα είναι και αυτός ο μήνας και θα περάσει..Γιατί έτσι είναι οι φίλοι, πάντα βρίσκουν τον πιο περίεργο τρόπο να σου δείξουν πως πάντα είναι εκεί!!

Μετράω τις μέρες, μετράω τις ώρες, μετράω τα κύματα..

Όσο περνούν οι μέρες γίνομαι όλο και πιο χαρούμενη:-) Φεύγωωωω για διακοπές.. Έχουνε μείνει 4 μερούλες μόνο.. Και εγώ ακόμη δεν έχω αγοράσει μαγιό, αύριο πρέπει να πάω οπωσδήποτε..το άσχημο είναι πως θα πρέπει να το ξεθάψω μέσα από τρικά αφού τα καταστήματα έχουν φορέσει ήδη τα χειμερινά τους εδώ..Αλλά μην φοβάστε δεν πρόκειται να με χαλάσει αυτό..Ακόμη και σήμερα που το αφεντικό είχε "ξεχάσει" το project που μου είχε βάλει και με τόσο κόπο και χρόνο του το πήρα τελειωμένο, ακόμη και όταν μου ζήτησε ένα καινούριο (ξέροντας πλέον πως και αυτό θα το ξεχάσει) δεν με ένοιαξε τόσο.."Δεν γαμιέται σε λίγες μέρες εγώ θα είμαι στον παράδεισο, στη παραλία και θα χαμογελώ μέχρι να πονέσουν τα μάγουλα μου.."

Δεν λέω, και εδώ καλά περνάμε..Το σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν απλά υπέροχο..Νομίζω πως μπορώ να χαρακτηρίζω πλέον αυτές τις 2 μέρες του σαββατοκύριακου αληθινό θησαυρό..Κάνουν θαύματα σας λέω..Με ξεκουράζουν απίστευτα και μου στέλνουν μια μυστήρια δύναμη για να αρχίσω και πάλι τη βδομάδα μου..Λοιπόν αυτό το Σάββατο, μπήκαμε μέσα σε ένα από τα πιο ξακουστά παλάτια, αυτό της βασίλισσας Ελισάβετ..Το buckingham είναι πλέον ανοιχτό για το κοινό και όπως όλα τα μικρά κοριτσάκια που κάποτε ονειρεύονται να γίνουν πριγκίπισσες, άδραξα την ευκαιρία. Είχα περάσει αρκετές φορές απ' έξω και για να λέμε και του στραβού το δίκαιο δεν με εντυπωσίαζε..Όταν όμως μπήκα μέσα....Τώρα τι να σας πω..Ζούνε σε άλλο κόσμο.. Πρώτο δωμάτιο υποδοχής, Ροζ δωμάτιο υποδοχής, πράσινο δωμάτιο υποδοχής, δωμάτιο μουσικής, δωμάτιο θρόνου, δωμάτια, δωμάτια, δωμάτια..Αξίζει να το δεις!! Βέβαια το καλύτερο ήταν πως ήμουνα μαζί του και όπως πάντα όλα φαίνονται πιο ωραία όταν είμαι μαζί του..

Αα το καλύτερο της βδομάδας δεν σας το 'πα..Μέσα της βδομάδας λοιπόν γυρνάω εγώ πιο νωρίς σπίτι και μου 'ρχεται η όρεξη να μαγειρέψω..Μου αρέσει το μαγείρεμα αλλά συνήθως είμαι πολύ κουρασμένη για το μαγείρεμα του βραδινού..Αυτή τη φορά όμως το έκανα με πολλή όρεξη..Μας έφτιαξα μπιφτεκάκια που δεν θα τα έλεγες και άσχημα..Χτυπάει μετά το κουδούνι και τρέχω να ανοίξω και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως το κουδούνι, μου το χτύπησε μια τεράστια πανέμορφη ανθοδέσμη..Ακόμη μυρίζει το σπίτι! Φυσικά πίσω από την ανθοδέσμη ήταν το πλατύ υπέροχο χαμόγελο του που με κάνει να ξεχνώ τα πάντα..

 Σας αφήνω τώρα να χαθώ μέσα στην αγκαλιά του μέχρι την μέρα που θα μπω στο αεροπλάνο.... :-)

Βράδυ Τρίτης..

Κάθομαι στο σπίτι μόνη περιμένοντας τη συγκάτοικο να γυρίσει απ τη δουλειά..Γιατί η ζωή απλά θέλει πάντα δύο..Έχω μαγειρέψει μια ωραία μακαρονάδα, μυρίζει κιόλας μου σπάει τα ρουθούνια..Μαζί με λίγο άσπρο κρασάκι θα είναι το τέλειο δείπνο για μια κουραστική Τρίτη.. Ακούω και Love, τα αγαπημένα μου τραγούδια παίζει απόψε..Δεν γράφω για κάποιο λόγο αυτή φορά, απλά επειδή με χαλαρώνει.. Είχα τα νευράκια μου πάλι απόψε αλλά όπως βλέπετε βρήκα μικρά βαρίδια για τη μπάρα μου και οφείλω να ομολογήσω πως νίκησαν τη κακιά δύναμη:) Έχω κουραστεί με το πλέον πολυσυζητημένο θέμα των τελευταίων μηνών..Τριγυρνά συνέχεια στο μυαλό μου ότι κι αν κάνω.. "Τι θα κάνω του χρόνου και αν θα γυρίσω πίσω στη πατρίδα"..Ειλικρινά δεν μπορώ να αποφασίσω, εάν έχει κάποιος καμιά επιφοίτηση ας μου την πει!! Μετά από 4 χρόνια πρέπει πάλι να αποφασίσω εάν θα αφήσω πίσω μου τον άνθρωπο που αγαπώ για να αλλάξω χώρα..Μόνο που τότε έφευγα αλλά τώρα επιστρέφω..Και βέβαια για διαφορετικό, με χίλια καλύτερο, άνθρωπο..Έχω αποκτήσει τις καλύτερες εμπειρίες, έχω ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ, έχω γελάσει/κλάψει/ξενυχτήσει με την καλύτερη παρέα που μπορεί κάποιος να φανταστεί και έχω δει πράγματα και θαύματα σε αυτή την χώρα..Έμαθα να είμαι ανεξάρτητη και να κάνει αμέτρητους φίλους από το πουθενά..Οι οποίοι όμως μου λείπουν τρελά γιατί αυτοί έχουν ήδη πάρει την απόφαση τους..Τελικά τι είναι πιο σημαντικό; Καριέρα, λεφτά, έρωτας, φίλοι ή οικογένεια; Ή μήπως το καθένα έχει τη δική του χρονική περίοδο που δικαιωματικά παίρνει το πρωτείο στη ζωή μας; Κι αν είναι έτσι ποιου ο καιρός είναι τώρα; Είμαι σίγουρη πως όπως συμβαίνει πάντα κάτι θα συμβεί που θα με οδηγήσει αμέσως στη απόφαση μου..Εύχομαι όμως να μην πληγώσω κανένα συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου.. Καλή μας όρεξη!!

Είναι η ζωή μικρές στιγμές..

Ξημερώνει Παρασκευή. Ένα από τα αγαπημένα μου συναισθήματα. Γιατί ξέρεις πως έρχονται 3 μέρες ειδικά φτιαγμένες για σένα! Η αλήθεια είναι πως έχω κουραστεί και μάλιστα πολύ. Θέλω επειγόντως διακοπές που λέει και το τραγούδι. Σε 2 βδομάδες θα είμαι πίσω στη πατρίδα. Η μπάρα που λέγαμε να 'στε σίγουροι πως θα γεμίσει! Δεν θα κάτσω για πολύ, μια βδομάδα μόνο αλλά αρκετή για να μου δώσει τη δύναμη που χρειάζομαι γιατί έρχονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες μετά την επιστροφή. Μου έχει λείψει πολύ η πατρίδα. Σκέφτομαι πως θα βρεθώ εκεί στα αγαπημένα μου μέρη και μου 'ρχεται να κλαίω απ' τη χαρά μου. Υπάρχουν κάποιες εικόνες που αγαπώ όμως περισσότερο και που εύχομαι να προλάβω να τις ξαναζήσω όλες όταν πάω:
- Η ηρεμία της βεράντας του σπιτιού μου με τα αναμμένα κεράκια στον περίγυρο, τα ξύλινα έπιπλα και τον ήχο των τζιτζίκων μετά τα μεσάνυχτα.
-Το κυριακάτικο τραπέζι στο σπίτι της γιαγιάς(η καλύτερη μαγείρισσα στον κόσμο.)

-Οι 3 ημερών διακοπές μαζί με τις 3 κολλητές μου δίπλα από τη θάλασσα(ένα σας λέω οι κοιλιακοί θα υπερδουλέψουν)
-Το κολύμπι στη θάλασσα, η ξάπλα στη παραλία με φραπέ και περιοδικό.
-Το να είμαι ο εαυτός μου όταν βρίσκομαι με την παρέα μου απ΄το πανεπιστήμιο. Ελπίζω η δουλειά να μην μας έβαλε μυαλό ;)
-Οι εξυπνάδες του πατέρα μου, η αγάπη της μητέρας μου, ΟΙ ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΟΥ
-Το ξημεροβράδιασμα στα σπίτια των κολλητών μου
-Το καλοκαιρινό clubing στα καλύτερα clubs της πρωτεύουσας με την cluboπαρέα και οι τρελές ιστορίες από καμάκια.
-Και τέλος, αυτό που μου δίνει τη μεγαλύτερη δύναμη από όλα , το να περπατώ στο δρόμο και να βλέπω συνέχεια φίλους, γνωστούς που να χαρίζουν ένα τεράστιο χαμόγελο μόλις με βλέπουν.

Σας φιλώ γλυκά, σας εύχομαι ένα υπέροχο σαββατοκύριακο γεμάτο με εικόνες που αγαπάτε!!

Χαμογελάστε παρακαλώ :)

Αποφάσισα να δω τη ζωή μου με διαφορετικό μάτι! Αυτός θα είναι ο καινούριος μου στόχος:-) Το ξέρω, ακούγεται λίγο μπανάλ, αλλά τελευταία η κατάσταση έχει χειροτερέψει. Εξαιρoυμένου του τελευταίου χρόνου της ζωής μου, εάν ρωτούσατε τους ΦΙΛΟΥΣ μου πως θα με χαρακτήριζαν είμαι σχεδόν 100% σίγουρη πως θα σας έλεγαν: "Άνοιξε στο λεξικό στη λέξη αισιοδοξία, ζωντάνια, χαρά και τρέλα και θα δεις πως είναι συνώνυμα!!" Κι αυτό επειδή το έχω ακούσει πολλές φορές μη νομίζετε πως σας λέω μπούρδες!!Πραγματικά χαίρομαι που βρίσκομαι σε άλλη χώρα από αυτούς και δεν μπορούν να με δούνε τώρα.Τους λέω πως έχω καταντήσει και το μόνο που ακούω για παρηγοριά είναι: "Μα ΕΣΥ;;Από-και-κλείεται!!" Έλα όμως που όλοι μπορούν τελικά να βρεθούν στην κατάσταση μου..ακόμη και ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος. Τώρα σας τα λέω αυτά και θα νομίζετε πως κάτι τραγικό θα μου έχει συμβεί!Καμία σχέση. Πέρασα πολλές δύσκολες στιγμές στη ζωή μου και αυτές οι στιγμές ήταν που με έμαθαν πως πρέπει να βλέπουμε τη ζωή θετικά! Όλα συμβαίνουν για κάποιο καλό σκοπό, ακόμη και αν εμείς δεν το βλέπουμε τη συγκεκριμένη στιγμή..σας έχω μιλήσει ξανά γι' αυτό! Το πρόβλημα μου εμένα τώρα όμως είναι απλά ότι δεν ξέρω που είναι το πρόβλημα. Κι όταν δεν ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα πως μπορείς να το λύσεις; Ένας άνθρωπος για να απολαμβάνει τη ζωή του πάει να πει ότι κρύβει μέσα του μια μυστική δύναμη. Αυτή τη δύναμη ούτε και το πιο δυνατό δυναμόμετρο δεν μπορεί να την μετρήσει. Αυτή η δύναμη μπορεί να είναι είτε η δουλειά του, είτε η οικογένεια του, είτε το άλλο του μισό (μ' αρέσει αυτός ο όρος επειδή κανείς μας δεν πρέπει να είναι μόνος), είτε οι φίλοι του..Εάν χάσεις ένα από αυτά τα βαρίδια της δύναμης σου, πάει να πει ότι αυτή μειώνεται..Εάν χάσεις πολλά βαράκια όμως μπορείς να οδηγηθείς σε τρομερή αδυναμία και να καταλήξεις να ηττάσαι από άλλες δυνάμεις. Έτσι έχω καταντήσει λοιπόν..Φέτος νιώθω ότι έχω χάσει τα βαρίδια μου..Δεν τα έχω παντοτινά χάσει απλά κατέβηκαν για λίγο απ' την μπάρα. Και εγώ κάθισα με σταυρωμένα χέρια να βλέπω τις άλλες δυνάμεις να με λυγίζουν. Το χειρότερο απ' όλα όμως είναι πως άφησα τα ελάχιστα βαρίδια που έχουν απομείνει απάνω στη μπάρα να παλεύουν μόνα τους..Και κάποιες φορές τους έριχνα και το φταίξιμο που δεν κατάφερναν να νικήσουν τις άλλες δυνάμεις. Μέχρι να αποφασίσουν να κατέβουν αυτά από μόνα τους απ' τη μπάρα και τότε να δω εγώ ποιος θα με σώσει..
Γι' αυτό σας λέω.. Από τώρα κιόλας αρχίζω να προσθέτω βαρίδια στη μπάρα μου. Θα ψάξω να βρω πράγματα που να με κάνουν όπως ήμουν παλιά. Δεν χρειάζονται μεγάλα πράγματα. Ούτως ή αλλιώς τα μεγάλα μου βαρίδια σύντομα θα επιστρέψουν στη μπάρα τους. Χρειάζομαι απλά μικρά μικρά βαρίδια που θα βοηθήσουν το έργο αυτών που έχουν απομείνει. Και με τι πράγματα αρχίζω; Με απλά καθημερινά..όπως το αφρόλουτρο με άρωμα από ροδάκινο που έκανα πριν από λίγο, το αναμμένο κεράκι δίπλα μου επίσης με άρωμα ροδάκινου, ο ουρανός με τ' άστρα που φαίνεται απ΄το παράθυρο μου, τα μικρά διακοσμητικά λαμπάκια που κρέμονται στο τοίχο μου και μου φαίνονταν ασήμαντα τόσο καιρό για να τα ανάβω και το τηλεφώνημα που περιμένω σε λίγα λεπτά..Και ξέρω πως είμαι σίγουρα στο σωστό δρόμο, γιατί ήδη νιώθω τα χείλη μου να σχηματίζουν ένα σχήμα βαρκούλας.. ;)

Κι αν μεγάλωσα..

Απόψε είχα γίνει ξανά παιδί!!Πήγα σε τόπους όπου συχνάζουν πιτσιρίκια της ηλικίας "μέχρι της 12 να είσαι σπίτι". Μακάρι να ήμουνα ακόμα σε εκείνη την ηλικία! Έπρεπε να βλέπατε πόση ζωντάνια κρύβουν μέσα τους και πόση χαρά μπορεί να πάρουν από κάτι τόσο ασήμαντο όπως το να μαντέψουν σωστά ένα χρώμα. Τελικά έπρεπε να το διασκεδάσω λίγο περισσότερο απόψε..διότι είμαι σίγουρη πως μέχρι την επόμενη φορά που θα βρεθώ σε ένα τέτοιο μέρος θα μου είναι ακόμη πιο δύσκολο να αφήσω τον εαυτό μου να γίνει παιδί, να νιώσει ότι δεν υπάρχουν πρέπει, ότι δεν πρέπει να δείχνει σοβαρός για να τον λάβουν υπόψη οι άλλοι. Είμαστε όσο νιώθουμε ή όσο μας επιτρέπουν να νιώθουμε; Το χειρότερο απ' όλα όμως ξέρετε πιο νομίζω ότι είναι; Ότι δεν ευχαριστιόμαστε με τίποτα! Ότι όταν τα έχουμε πλέον όλα ή θα θέλουμε κι άλλα ή θα φοβόμαστε μη τα χάσουμε. Και το μυαλό όταν φοβάται φτιάχνει πολύ τρελές ιστορίες. Ιστορίες που πολύ δύσκολα θα συμβούν, αλλά εμείς είμαστε σίγουροι πως συμβαίνουν. Γιατί να μην είμαστε κ εμείς τόσο χαρούμενοι που έχουμε τόσους λόγους για να είμαστε ευτυχισμένοι; Γιατί να προσπαθούμε πάντα να βρούμε τρόπους να πείσουμε τον εαυτό μας πως δεν του αξίζει να είναι ευτυχισμένος; Διότι κάποιες φορές αυτό νιώθω. Πως κάποιος άλλος σαφώς καλύτερος από μένα θα βρεθεί να μου πάρει όλες μου τις χαρές. Και τότε όμως θα είμαι δυστυχισμένη που πέρασα όλες εκείνες τις τέλειες στιγμές προσπαθώντας να βρω τρόπους να μην μου τις κλέψουν. Είναι σαν ένα καλό φόρεμα που δεν το φοράς για να μην το χαλάσεις και στο τέλος δεν το φοράς ποτέ. Η μεγαλύτερη δύναμη είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου και να βλέπεις τη ζωή με θετικό μάτι ελπίζοντας για το καλύτερο.  Όπως ακριβώς κάνουν και τα πιτσιρίκια χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Τουλάχιστον η βραδιά μου έκλεισε με μια τεράστια κούπα παγωτό χωρίς να σκέφτομαι για τα κιλά που θα πάρω..Είναι κι αυτό μια αρχή! :)

Σχέσεις..

Τώρα έχουνε μείνει κάτι ώρες. Θα 'ρθεις και θα είναι όλα όπως πριν. Καβγαδίσαμε λίγο σήμερα..Τελικά τι είναι μια σχέση; Εγώ θα έλεγα συμβιβασμός. Έχω περάσει πολλά, πάρα πολλά μπορώ να πω, αλλά πάντα ξέρω πως υπάρχουν και χειρότερα. Κι ο καθένας μας κουβαλά τον σταυρό που μπορεί να αντέξει. Δεν μετανιώνω για ότι έχω ζήσει στη ζωή μου. Κάθε τι που έκανα, κάθε σχέση που είχα μου έμαθε πολλά. Και ειδικά εκείνη που με έκανε να αγαπήσω και να πονέσω περισσότερο. Σήμερα μου ευχήθηκε να με αγαπάς και να με κάνεις χαρούμενη επειδή αυτός στο τέλος δεν μπόρεσε. Πάνε 3 χρόνια τώρα πρώτη φορά μου είπε τέτοιο πράγμα. Μεγαλώνουμε οι άνθρωποι..
Και τελικά τι είναι σχέση; Τι κάνει μια σχέση να κρατάει;Να δέχεσαι τον άλλο όπως ακριβώς είναι ή να αλλάζετε κι οι δυο από λίγο για είστε ευτυχισμένοι και οι δυο; Ξέρεις τι άλλο τον ρώτησα; Ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει; Και ξέρεις γιατί; Όχι για να σκαλίσω τα παλιά και να βρω ένα πάτημα για να γυρίσω πίσω, αλλά για να μην κάνω το ίδιο λάθος μαζί σου..Επειδή θέλω να γίνομαι ολοένα και καλύτερος άνθρωπος. Τελικά σε αυτά τα πράγματα πρέπει να συμβιβαζόμαστε σε μια σχέση. Σε αυτά που μπορούν να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Σε αυτά που μπορούν να δημιουργήσουν το χαμόγελο στο πρόσωπο του ανθρώπου που είναι δίπλα μας κάνοντας μας ταυτόχρονα περήφανους. Οποιοδήποτε είδος σχέσεις είναι αυτό. Και να μην ξεχνάμε πως εμείς οι άνθρωποι αλλάζουμε..αλλάζουμε από τη μέρα στη νύχτα, από τη μια χώρα στην άλλη, από τη μια κατάσταση στην άλλη..Γι' αυτό οι συμβιβασμοί θα υπάρχουν συνέχεια. Αλλά πάνω απ' όλα Υπομονή και διάλογος! Γιατί τελικά όταν θέλεις κάτι πολύ..όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις :-) Καλώς σε βρήκα λοιπόν!

2 Μέρες Μόνο..

Σκεφτόμουν να μην γράψω απόψε, αλλά μόλις συνειδητοποίησα πως έχουνε μείνει "2 μέρες μόνο..". Μου αρέσει πολύ αυτή η φράση για κάποιο παράξενο λόγο. Ίσως επειδή κρύβει μέσα της κάτι τόσο κοντινό που ταυτόχρονα μπορεί να μοιάζει αιώνας. Όπως τώρα..σε 2 μέρες μόνο θα σε έχω και πάλι στην αγκαλιά μου. Σε 2 μέρες μόνο δεν θα κοιμάμαι μόνη, σε ένα κρεβάτι που τον τελευταίο μήνα κατάλαβα πόσο τεράστιο είναι..Σε 2 μέρες μόνο  αλλιώς θα ξυπνάω γιατί θα είσαι το πρώτο πράγμα που θα αντικρίζω..Γράφω και νιώθω ένα κόμπο να μου δένει το λαιμό..Μου έχεις λείψει ξέρεις. Ήταν μόνο ένας μήνα αλλά δεν θα έλεγα πως ήταν και ο πιο εύκολος. Ίσως επειδή όταν είσαι εσύ εδώ τα κάνεις όλα να μοιάζουνε πιο εύκολα. "Να είσαι δυνατή". Προσπαθώ εξάλλου η προσπάθεια μετράει έτσι δεν είναι; 2 μέρες μόνο..

Make your everyday..a day to remember!!

Γεια σου. Δεν έχω ξαναγράψει σε μπλοκ αν και καιρό το ήθελα. Να σου πω την αλήθεια πήρα το θάρρος, μετά από ένα επεισόδιο του Sex & the city στο οποίο αν το καλοσκεφτείς η δουλειά της πρωταγωνήστριας είναι απλά να γράφει τι συμβαίνει στη ζωή της, τη δική της και των γύρο της. Ωραία τώρα θα πεις αυτή είναι κορίτσι..ναι είμαι, στοιχείο πρώτο λοιπόν για μένα.

Δεν ξέρω αν θα αποκαλύψω άλλα, εξάλλου θέλω να γράψω για αυτά που ζω, για αυτά που πραγματικά με κάνουν αυτό που είμαι και όχι για αυτό που όλοι λένε πως είμαι..!
Γιατί έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως κάθε μέρα που ζούμε έχει να μας μάθει κάτι. Κάθε μέρα που ζούμε είναι ξεχωριστή και διαφορετική από την προηγούμενη.. Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί θυμάστε ΚΑΠΟΙΕΣ μόνο μέρες από αυτές που ζήσατε? Ενώ κάποιες άλλες πάλι όσο και να προσπαθήσετε δεν μπορείτε να θυμηθείτε τι κάνατε εκείνη τη μέρα?

Δεν έχει σημασία η ημερομηνία..Αυτό που έχει σημασία είναι το βράδυ πριν πάτε για ύπνο να έχετε ένα λόγο για να συμπληρώσετε την πρόταση.." Θα θυμάμαι αυτή τη μέρα γιατί..."!!!Εάν το καταφέρετε αυτό, να έχετε πάντα ένα λόγο να θυμάστε τη μέρα που μόλις τελείωσε, πάει να πει πως η μέρα σας άξιζε, ήταν ξεχωριστή και θα έχετε 365 μέρες το χρόνο που αξίζει να θυμάστε!!

Σας αφήνω τώρα και να θυμάστε: " Make your everyday..a day to remember!!:)"