Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Αρχικά απολογούμαι για την καθυστέρηση..Ξέρω πως ζήτησα να με ξυπνήσετε τέλος του Σεπτέμβρη και τώρα είναι τέλος Οκτώβρη, αλλά πιστέψτε με ήμουνα με τα μάτια ορθάνοιχτα τον τελευταίο μήνα!! ΄Τώρα από που να αρχίσω.. Έχουνε συμβεί τόσα πολλά που θα μου πάρει αιώνες να σας τα εξιστορήσω και επειδή φοβάμαι μη χάσουν τη μαγεία τους, ιδίως εάν τα πω λάθος, επιλέγω να μην ασχοληθώ με το παρελθόν..παρά μόνο με το παρόν..Βέβαια επειδή "όποιο μέλλον και να χτίσω πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου¨" όπως λέει κι η Πρωτοψάλτη, σας λέω λοιπόν πως έχω πάρει τη μεγάλη απόφαση να παραμείνω ξενιτεμένη, έχω μετακομίσει σε νέο σπίτι- πραγματικά δεν φαντάζεστε πόσα πράγματα έχετε-, πήγα στο πιο ρομαντικό μέρος του κόσμου με τον πιο τέλειο άνθρωπο του κόσμου, πήγα το πρώτο μου interview και τώρα απολαμβάνω τις διακοπές μου στο νησί. Τις τελευταίες διακοπές τις χρειαζόμουν όσο τίποτα άλλο.. Νιώθω πως βρήκα και πάλι τον εαυτό μου γιατί τελευταία μου 'παίζε κρυφτό..Και δυστυχώς δεν κρυβόταν μόνο από μένα αλλά και από τους γύρω μου..Απόψε πήγα cinema με ένα από τους ανθρώπους που γέλασαν και έκλαψαν μαζί μου και αυτοί δεν είναι πολλοί.. Γγελάσαμε με την ψυχή μας αν και το έργο δεν ήταν καθόλου κωμωδία και κατάλαβα πως το γέλιο είναι το απόλυτο φάρμακο..Γελάστε με την ησυχία σας..Χαμογελάστε από το πρόσωπο, χαμογελάστε απ την καρδιά, χαμογελάστε απ το συκώτι σας..Τίποτα δεν είναι τυχαίο..Ούτε και η ταινία που επέλεξα να δούμε απόψε..Eat, Pray Love..Είτε το μισείς είτε το λατρεύεις..Εγώ προσωπικά το λατρεψα..Με ταξίδεψα σε μέρη στα οποία πάντα ήθελα να πάω και μου μίλησε..Μου είπε να μην φοβάμαι να ζήσω, να μην φοβάμαι να αγαπήσω..Γιατί εγώ φοβάμαι και φοβάμαι πολύ..Το κοινό ότι κάποτε κανείς μας δεν φοβόταν..αλλά τώρα φοβάσαι να ξαναπληγωθεις, φοβάσαι να χαλάσεις την ισορροπία που με τόσο κόπο έχεις καταφέρει να δημιουργήσεις μετά τον σεισμό..Φοβάσαι να βάλεις άλλο ένα τουβλάκι στον πύργο που έχτισες από τα συντρίμμια σου, μήπως και τον γκρεμίσεις..Αλλά να σου πω κάτι; Επειδή είμαι σχεδόν σίγουρη πως και εσύ το πέρασες..Εάν μείνεις απλός να φυλάς τον πύργο σου τι νόημα θα έχει η ζωή; Θα βαρεθείς!Γιατί η ζωή είναι η χαρά όταν βάζεις κάποιον μεσα στον πύργο σου για  να τον μοιραστειτε μαζι ή ακόμη καλυτερα όταν τον αφήσεις να σου βάλει άλλο ένα τουβλακι που τελικα να τον κανει πιο ψηλο και πιο ομορφο..Εκτιμα τα όσα έχεις και απολαυσε τα στο επακρο..Είναι όμορφο οτι κι αν ζεις, είναι το ταξίδι που θα σε ψηλώσει και ο κάθε άνθρωπος που συναντας ένασ δάσκαλος..Μάθε να αγαπάς αυτό που ζεις και να το παλεύεις, γιατί η κάθε κατάσταση είναι ένα δωρο.. Αυριο επιστρέφω, ή μάλλον καλύτερα ξεκιν΄΄ω ένα νέο ταξίδι..Είμαι σίγουρη πως δεν θα είναι στρωμένο με ροδοπέταλα, αλλά είμαι αποφασισμένη ότι κι αν έρθει να το νικήσω με χαμόγελο!!!;)

2 σχόλια:

  1. Ήρθα και εγώ.. Το Eat , Pray Love μου άρεσε αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας... Ξεχώρισα το κομμάτι της Ιταλίας για το φαγητό και τα υπέροχα τοπία της Φλωρεντίας και το κομμάτι του Μπαλί για τον Χαβιέ... Εκεί στην μέση, στην Ινδία μου τα χάλασε λίγο αλλά δεν πειράζει... Όσο για τον φόβο του να μην (ξανα) πληγωθούμε όλοι τον έχουμε μέσα μας... Απλά πρέπει να μάθουμε να τον διαχειριζόμαστε για να μην μας στερεί τις εμπειρίες που θα έρθουν.. Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ..Καλώς όρισες Εύη μου και ευχαριστώ που ήρθες στο blog μου!Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για το θέμα του φόβου και προσπάθησα πολύ να το ελέγξω τα τελευταία χρόνια καταλήγοντας τώρα να είμαι με τον καλύτερο άνθρωπο που έχω γνωρίσει!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή