Τάσεις και στάσεις..

Αρχίζω να γράφω και γελάω μέσα μου βλέποντας την τελευταία γραμμή του τελευταίου μου post! Γιατί δυστυχώς δεν πολυκαταφέρνω αυτό που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, ότι έρθει να το αντιμετωπίσω με χαμόγελο. Δεν σας κρύβω λοιπόν, και γιατί να το κάνω άλλωστε αφού σας γράφω για να βγάλω όλα αυτά από μέσα μου, πως έχω ρίξει τόσο κλάμα τον τελευταίο καιρό που το ποτάμι έξω από το μπαλκόνι μας με απειλεί για υπερχείλιση..Το ξέρω γίνομαι υπερβολική, σκόπιμα όμως για να αποδείξω και στον εαυτό μου πως είμαι υπερβολική..Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση, επιβεβαιωμένα πλέον, να βλέπουμε τα πράγματα 10x πιο αρνητικά και χάλια από ότι πραγματικά είναι..Ακόμη δεν κατάλαβα για πιο λόγο το κάνουμε, γιατί πάντα φοβόμαστε μη γίνει το ένα και μη γίνει το άλλο, γιατί πάντα να νομίζουμε πως δεν υπάρχει χειρότερα, αντί να σταθούμε όρθιοι και να πούμε εντάξει μωρέ δεν έγινε και τίποτα.. Αυτός ήταν και ο στόχος μου από τότε που με θυμάμαι να τα έχω βρει με τον εαυτό μου..Γι' αυτό και οι καλοί μου φίλοι χαίρονταν να είναι δίπλα μου, με ήθελαν εκεί στις δύσκολες τους στιγμές για να τους ανοίγω τις κουρτίνες στο παραθύρι της ζωής τους..Και με λυπεί ακόμη περισσότερο όταν με πιάνουν άνθρωποι που πλέον δεν κάνουμε ιδιαίτερη παρέα και μου λένε ακόμη ευχαριστώ που τους έκανα να προχωρήσουν και να δουν ότι θετικό υπήρχε στην τότε κατάσταση..Με λυπεί επειδή σήμερα νιώθω να χρειάζομαι εγώ αυτόν τον κάποιον, οι κουρτίνες μου φαίνεται να βάρυναν για να μπορέσω να τις ανοίξω μόνη μου..Ναι έχω ανθρώπους δίπλα μου που με στηρίζουν και με αγαπούν και είμαι ευγνώμων για αυτό..Όμως μάλλον έχω περισσότερες απαιτήσεις από αυτούς από ότι πρέπει ή απ' όσο μπορούν αυτοί να δώσουν..Ή, αυτό στο οποίο έχω καταλήξει, ότι μάλλον έχω καταντήσει εγωίστρια..Ότι επειδή δηλαδή εγώ για πρώτη φορά χρειάζομαι τον κόσμο γύρω μου, αυτός πρέπει να σταματήσει να γυρίζει για να με κρατάει εμένα στη θέση μου..Δυστυχώς δεν είναι έτσι και αυτό προσπαθώ να διορθώσω τις τελευταίες μέρες..Είχα γίνει άδικη, περισσότερο με τον άνθρωπο που ενώ είχε να κάνει χίλια άλλα δυο πράγματα καθόταν με τις ώρες να μου διορθώσει τα δικά μου κείμενα κινδυνεύοντας τώρα να χάσει τα δικά του deadlines..Και εγώ να νομίζω πως δεν νοιάζεται για το χάλι μου..χάλια σας λέω..Τέλος πάντων ελπίζω να τελειώσει σύντομα αυτή η κατάσταση γιατί έχει αρχίσει να με κουράζει επικίνδυνα..Θέλω να γίνω και πάλι ο άνθρωπος που κάνει τους άλλους να χαμογελούν χωρίς να γκρινιάζει για τα πάντα..Και αυτός είναι ο στόχος για το Σαββατοκύριακο που έρχεται..Ελπίζω να το περάσετε τέλεια μαζί με τα αγαπημένα σας άτομα και να τους χαρίσετε στιγμές που θα θυμούνται και θα χαμογελούν όταν πάνε για ύπνο!!:)