Χαμογελάστε παρακαλώ :)

Αποφάσισα να δω τη ζωή μου με διαφορετικό μάτι! Αυτός θα είναι ο καινούριος μου στόχος:-) Το ξέρω, ακούγεται λίγο μπανάλ, αλλά τελευταία η κατάσταση έχει χειροτερέψει. Εξαιρoυμένου του τελευταίου χρόνου της ζωής μου, εάν ρωτούσατε τους ΦΙΛΟΥΣ μου πως θα με χαρακτήριζαν είμαι σχεδόν 100% σίγουρη πως θα σας έλεγαν: "Άνοιξε στο λεξικό στη λέξη αισιοδοξία, ζωντάνια, χαρά και τρέλα και θα δεις πως είναι συνώνυμα!!" Κι αυτό επειδή το έχω ακούσει πολλές φορές μη νομίζετε πως σας λέω μπούρδες!!Πραγματικά χαίρομαι που βρίσκομαι σε άλλη χώρα από αυτούς και δεν μπορούν να με δούνε τώρα.Τους λέω πως έχω καταντήσει και το μόνο που ακούω για παρηγοριά είναι: "Μα ΕΣΥ;;Από-και-κλείεται!!" Έλα όμως που όλοι μπορούν τελικά να βρεθούν στην κατάσταση μου..ακόμη και ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος. Τώρα σας τα λέω αυτά και θα νομίζετε πως κάτι τραγικό θα μου έχει συμβεί!Καμία σχέση. Πέρασα πολλές δύσκολες στιγμές στη ζωή μου και αυτές οι στιγμές ήταν που με έμαθαν πως πρέπει να βλέπουμε τη ζωή θετικά! Όλα συμβαίνουν για κάποιο καλό σκοπό, ακόμη και αν εμείς δεν το βλέπουμε τη συγκεκριμένη στιγμή..σας έχω μιλήσει ξανά γι' αυτό! Το πρόβλημα μου εμένα τώρα όμως είναι απλά ότι δεν ξέρω που είναι το πρόβλημα. Κι όταν δεν ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα πως μπορείς να το λύσεις; Ένας άνθρωπος για να απολαμβάνει τη ζωή του πάει να πει ότι κρύβει μέσα του μια μυστική δύναμη. Αυτή τη δύναμη ούτε και το πιο δυνατό δυναμόμετρο δεν μπορεί να την μετρήσει. Αυτή η δύναμη μπορεί να είναι είτε η δουλειά του, είτε η οικογένεια του, είτε το άλλο του μισό (μ' αρέσει αυτός ο όρος επειδή κανείς μας δεν πρέπει να είναι μόνος), είτε οι φίλοι του..Εάν χάσεις ένα από αυτά τα βαρίδια της δύναμης σου, πάει να πει ότι αυτή μειώνεται..Εάν χάσεις πολλά βαράκια όμως μπορείς να οδηγηθείς σε τρομερή αδυναμία και να καταλήξεις να ηττάσαι από άλλες δυνάμεις. Έτσι έχω καταντήσει λοιπόν..Φέτος νιώθω ότι έχω χάσει τα βαρίδια μου..Δεν τα έχω παντοτινά χάσει απλά κατέβηκαν για λίγο απ' την μπάρα. Και εγώ κάθισα με σταυρωμένα χέρια να βλέπω τις άλλες δυνάμεις να με λυγίζουν. Το χειρότερο απ' όλα όμως είναι πως άφησα τα ελάχιστα βαρίδια που έχουν απομείνει απάνω στη μπάρα να παλεύουν μόνα τους..Και κάποιες φορές τους έριχνα και το φταίξιμο που δεν κατάφερναν να νικήσουν τις άλλες δυνάμεις. Μέχρι να αποφασίσουν να κατέβουν αυτά από μόνα τους απ' τη μπάρα και τότε να δω εγώ ποιος θα με σώσει..
Γι' αυτό σας λέω.. Από τώρα κιόλας αρχίζω να προσθέτω βαρίδια στη μπάρα μου. Θα ψάξω να βρω πράγματα που να με κάνουν όπως ήμουν παλιά. Δεν χρειάζονται μεγάλα πράγματα. Ούτως ή αλλιώς τα μεγάλα μου βαρίδια σύντομα θα επιστρέψουν στη μπάρα τους. Χρειάζομαι απλά μικρά μικρά βαρίδια που θα βοηθήσουν το έργο αυτών που έχουν απομείνει. Και με τι πράγματα αρχίζω; Με απλά καθημερινά..όπως το αφρόλουτρο με άρωμα από ροδάκινο που έκανα πριν από λίγο, το αναμμένο κεράκι δίπλα μου επίσης με άρωμα ροδάκινου, ο ουρανός με τ' άστρα που φαίνεται απ΄το παράθυρο μου, τα μικρά διακοσμητικά λαμπάκια που κρέμονται στο τοίχο μου και μου φαίνονταν ασήμαντα τόσο καιρό για να τα ανάβω και το τηλεφώνημα που περιμένω σε λίγα λεπτά..Και ξέρω πως είμαι σίγουρα στο σωστό δρόμο, γιατί ήδη νιώθω τα χείλη μου να σχηματίζουν ένα σχήμα βαρκούλας.. ;)